शांतीब्रह्म श्री .संत एकनाथ महाराज कृत हरिपाठ

शांतीब्रह्म श्री .संत एकनाथ महाराज कृत हरिपाठ

अभंग १ ला
हरिचिया दासा हरी दाही दिशा । भावे जैसा तैसा हरी तया ॥१॥
हरी मुखी गातां हरपली चिंता । त्या नाही मागुता जन्म घेणे ॥२॥
जन्म घेणें लागे वासनेच्या संगे । तेचि झालीं अंगे हरिरुप ॥३॥
हरिरुप झालें जाणणे हरपले । नेणणें ते गेलें हरिचे ठायीं ॥४॥
हरिरुप ध्यांनीं हरिरुप मनीं । एका जनार्दनी हरी बोला ॥५॥
अभंग २ रा
हरि बोला हरि बोला नाहीं तरी अबोला । व्यर्थ गलबला करुं नका ॥१॥
नको नको मान नको अभिमान । सोडी मी तूं पण तोचि सुखी ॥२॥
सुखी जेणे व्हावे जग निववावे । अज्ञानी लावावें सन्मार्गासी ॥३॥
मार्ग जया कळे भावभक्तीबळें । जगाचिया मेळे न दिसती ॥४॥
दिसती जनी वनी प्रत्यक्ष लोचनी । एका जनार्दनी ओळखिले ॥५॥
अभंग ३ रा
ओळखिला हरि धन्य तो संसारी । मोक्ष त्याचे घरी सिध्दीसहीत ॥१॥
सिध्दी लावी पिसे कोण तया पुसे । नेले राजहंसे पाणी काय ॥२॥
काय ते करावे संदेही निर्गुण । ज्ञानाने सगुण ओस केले ॥३॥
केले कर्म झाले तेचि भोगा आले । उपजले मेले ऐसे किती ॥४॥
एकाजनार्दनी नाही यातायाती । सुखाची विश्रांति हरीसंगे ॥५॥
अभंग ४ था
जें जें दृष्टीं दिसे ते ते हरिरुप । पूजा ध्यान जप त्यासी नाही ॥१॥
वैकुंठी कैलासी तीर्थक्षेत्री देव । तयाविण ठाव रिता कोठें ॥२॥
वैष्णवांचे गुह्य मोक्षाचा एकांत । अनंतासी अंत पाहता नाही ॥३॥
आदि मध्य‍ अंती अवघा हरि एक । एकचि अनेक एक हरि ॥४॥
एकाकार झाले जीव शिव दोन्ही । एका जनार्दनी ऐसे केले ॥५॥
अभंग ५ वा
नामाविण मुख सर्पाचे ते बीळ । जिव्हा नव्हे काळसर्प आहे ॥१॥
वाचा नव्हे लांव जळो त्याचें जिणे । यातना भोगणे यमपुरी ॥२॥
अंतकाळी कोणी नाही सोडविता । पुत्र बंधु कांता संपत्तीचे ॥३॥
अंतकाळी कोणी नाहीं बा सांगाती । साधुचे संगती हरि जोडे ॥४॥
कोटि कुळें तारी हरि अक्षरें दोन्ही । एका जनार्दनी पाठ केली ॥५॥
अभंग ६ वा
धन्य माय व्याली सुकृताचे फळ । फळ ते निर्फळ हरीवीण ॥१॥
वेदाचेंही बीज हरि हरि अक्षरें । पवित्र सोपारे हेचि एक ॥२॥
योग याग व्रत नेम धर्म दान । नलगे साधन जपतां हरि ॥३॥
साधनाचे सार नाम मुखी गाता । हरी हरी म्हणता कार्यसिद्धी ॥४॥
नित्य मुक्ती तोचि एक ब्रह्मज्ञानी । एका जनार्दनी हरि बोला ॥५॥
अभंग ७ वा
बहुता सुकृती नरदेह लाभला । भक्तिवीण गेला अधोगती ॥१॥
बाप भाग्य कैसें न सरेचि कर्म । न कळेचि वर्म अरे मूढा ॥२॥
अनेक जन्मांचे सुकृत पदरीं । त्याचे मुखी हरी पैठा होय ॥३॥
राव रंक हो का उंच नीच याती । भक्तिवीण माती मुखी त्याच्या ॥४॥
एका जनार्दनी हरी हरी म्हणता । मुक्ति सायुज्यता पाठी लागे ॥५॥
अभंग ८ वा
हरिनामामृत सेवी सावकाश । मोक्ष त्याचे भूस दृष्टीपुढें ॥१॥
नित्यनामघोष जयाचे मंदिरी । तेचि काशीपुरी तीर्थक्षेत्र ॥२॥
वाराणशी तीर्थक्षेत्रा नाश आहे । अविनाशासी पाहे नाश कैचा ॥३॥
एका तासामाजी कोटि वेळां सृष्टी। । होती जाती दृष्टी पाहे तोचि ॥४॥
एकाजनार्दनी ऐसे किती झाले । हरिनाम सेविलें तेचि धन्य ॥५॥
अभंग ९ वा
भक्तिवीण पशू कशासी वाढला । सटवीनें नेला कैसा नाही ॥१॥
काय माय गेली होती भूतापाशी । हरी नये मुखासी अरे मूढा ॥२॥
पातकें करिता पुढें आहे पुसता । काय उत्तर देता होशील तू ॥३॥
अनेक यातना यम करवील । कोण सोडवील तेथे तुजला ॥४॥
एका जनार्दनी सांगताहे तोंडे । आहा वाचा रडे बोलताचि ॥५॥
अभंग १० वा
स्वहिता कारणें संगती साधूची । भावे भक्ति हरीची भेटी तेणे ॥१॥
हरी तेथे संत संत तेथे हरी । ऐसे वेदचारी बोलताती ॥२॥
ब्रह्मा डोळसातें वेदार्थ नाकळे । तेथे हे आंधळे व्यर्थ होती ॥३॥
वेदार्थाचा गोवा कन्या अभिलाष । वेदें नाही ऐसे सांगितले ॥४॥
वेदाचींही बीजाक्षरे हरि अक्षरे दोन्ही । एका जनार्दनी हरि बोला ॥५॥
अभंग ११ वा
सत्पद तें ब्रह्म चित्पद तें माया । आनंद पदीं जया म्हणती हरि ॥१॥
सत्पद निर्गुण चित्प‍द सगुण । सगुण निर्गुण हरि पायी ॥२॥
तत्सदिति ऐसें पैल वस्तू‍वरी । गीतेमाजी हरि बोलियेलें ॥३॥
हरिपद प्राप्ती भोळ्या भाविकांसी । अभिमानियांसी गर्भवास ॥४॥
अस्ति भाति प्रिय ऐंशी पदे तिन्ही । एका जनार्दनी तेचि झाले ॥५॥
अभंग १२ वा
नाकळे ते कळे कळे ते नाकळे । वळे तें नावळे गुरुवीण ॥१॥
निर्गुणी पावलो सगुणी भजतां । विकल्प धरितां जिव्हा झडे ॥२॥
बहुरुपी धरी संन्याशाचा वेष । पाहून तयास धन देती ॥३॥
संन्याशाला दिले नाही बहुरुप्याला । सगुणी भजला तेथें पावे ॥४॥
अद्वेताचा खेळ दिसे गुणागुणीं । एका जनार्दनी ओळखिले ॥५॥
अभंग १३ वा
ओळखिला हरि साठविला पोटी । होता त्याची भेटी दु:ख कैचे ॥१॥
नर अथवा नारी हो कां दुराचारी । मुखी गाता हरी पवित्र तो ॥२॥
पवित्र ते कुळ धन्य त्याची माय । हरि मुखे गाय नित्य नेमें ॥३॥
कामक्रोध लोभ जयाचे अंतरी । नाही अधिकारी ऐसा येथे ॥४॥
वैष्णवांचे गुह्य काढीले निवडूनी । एका जनार्दनी हरि बोला ॥५॥
अभंग १४ वा
हरि बोला देतां हरि बोला घेतां । हसतां खेळतां हरि बोला ॥१॥
हरि बोला गातां हरि बोला खातां । सर्व कार्य करितां हरि बोला ॥२॥
हरि बोला एकांती हरि बोला लोकांती । देह त्यागी अंती हरि बोला ॥३॥
हरि बोला भांडता हरि बोला कांडता । उठतां बैसतां हरि बोला ॥४॥
हरि बोला जनी हरि बोला विजनी । एका जनार्दनी हरि बोला ॥५॥
अभंग १५ वा
एक तीन पांच मेळा पंचविसांचा । छत्तीस तत्वांचा मूळ हरि ॥१॥
कल्पना अविद्या येणे झाला जीव । मायोपाधि शिव बोलिलेति ॥२॥
जीव शीव दोन्ही हरीरुपी तरंग । सिंधु तो अभंग नेणे हरी ॥३॥
शुक्तीवरी रजत पाहता डोळा दिसे । रज्जूंवरी भासे मिथ्या सर्प ॥४॥
क्षेत्र क्षेत्रज्ञाने जाणताती ज्ञानी । एका जनार्दनी हरी बोला ॥५॥
अभंग १६ वा
कल्पने पासूनी कल्पिला जो ठेवा । तेणे पडे गोवा नेणे हरी ॥१॥
दिधल्या वांचूनि फळप्राप्ति कैंची । इच्छा कल्पनेची व्यर्थ बापा ॥२॥
इच्छावे ते जवळी हरिचे चरण । सर्व नारायण देतो तुज ॥३॥
न सुटे कल्पना अभिमानाची गांठी । घेतां जन्म कोटी हरि कैंचा ॥४॥
एका जनार्दनी सांपडली खूण । कल्पना अभिमान हरी झाला ॥५॥
अभंग १७ वा
काय नपुंसका पद्मिनीचे सोहळे । वांझेसी डोहळे कैंचे होती ॥१॥
अंधापुढे दीप खरासी चंदन । सर्पा दुग्धपान करुं नये ॥२॥
क्रोधी अविश्वासी त्यांसी बोध कैंचा । व्यर्थ आपुली वाचा शिणऊं नये ॥३॥
खळाची संगती उपयोगासी नये । आपणा अपाय त्याचे संगें ॥४॥
वैष्णवी कुपथ्य टाकिले वाळुनी । एका जनार्दनी तेचि भले ॥५॥
अभंग १८ वा
न जायेचि ताठा नित्य खटाटोप । मंडूकी वटवट तैसे तें गा ॥१॥
प्रेमावीण भजन नाकावीण मोती । अर्थावीण पोथी वाचुनी काय ॥२॥
कुंकवा नाहीं ठाव म्हणे मी अहेव । भावावीण देव कैसा पावे ॥३॥
अनुतापावीण भाव कैसा राहे । अनुभवें पाहे शोधुनिया ॥४॥
पाहतां पाहणे गेले ते शोधूनि । एका जनार्दनी अनुभविलें ॥५॥
अभंग १९ वा
परिमळ गेलिया वोस फूल देठीं । आयुष्या शेवटी देह तैसा ॥१॥
घडीघडी काळ वाट याची पाहे । अजूनि किती आहे अवकाश ॥२॥
हाचि अनुताप घेऊनि सावध । काहीतरी बोध करी मना ॥३॥
एक तास उरला खट्वांगरायासी । भाग्यदशा कैसी प्राप्त झाली ॥४॥
सांपडला हरी तयाला साधनीं । एकाजनार्दनी हरी बोला ॥५॥
अभंग २० वा
करारे बापांनो साधन हरीचे । झणी करणीचे करुं नका ॥१॥
जेणें नये जन्म यमाची यातना । ऐसिया साधना करा कांही ॥२॥
साधनाचे सार मंत्र बीज हरी । आत्मतत्व धरी तोचि एक ॥३॥
कोटी कोटी यज्ञ नित्य ज्याचा नेम । एक हरिनाम जपतां घडे ॥४॥
एका जनार्दनी न घ्यावा संशय । निश्चयेंसी होय हरीरुप ॥५॥
अभंग २१ वा
बारा सोळा जणी हरीसी नेणती । म्हणोनि फिरती रात्रंदिवस ॥१॥
सहस्त्र मुखांचा वर्णिता भागला। हर्ष जया झाला तेणे मुखें ॥२॥
वेद जाणू गेला पुढें मौनावला । तें गुहय तुजला प्राप्त कैंचे ॥३॥
पूर्व सुकृताचा पूर्ण अभ्यासाचा । दास सदृगुरुचा तोचि जाणे ॥४॥
जाणते नेणते हरीचे ठिकाणी । एका जनार्दनी हरी बोला ॥५॥
अभंग २२ वा
पिंडी देहस्थिति ब्रह्मांडी पसारा । हरिवीण सारा व्यर्थ भ्रम ॥१॥
शुक याज्ञवल्क्य दत्त कपिलमुनी । हरीसी जाणोनि हरिच झाले ॥२॥
यारे यारे धरुं हरिनाम तारुं । भवाचा सागरु भय नाही ॥३॥
साधुसंत गेले आनंदी राहिले । हरिनामें झालें कृतकृत्य ॥४॥
एका जनार्दनी मांडिले दुकान । देती मोलावीण सर्व वस्तु ॥५॥
अभंग २३ वा
आवडीनें भावें हरिनाम घेसी । तुझी चिंता त्यासी सर्व आहे ॥१॥
नको खेद करुं कोणत्या गोष्टीचा । पति लक्ष्मीचा जाणतसे ॥२॥
सकळ जीवांचा करितो सांभाळ । तुज मोकलील ऐसे नाही ॥३॥
जैसी स्थिती आहे तैशापरी राहे । कौतुक तूं पाहे संचिताचें ॥४॥
एका जनार्दनी भोग प्रारब्धाचा । हरिकृपें त्याचा नाश झाला ॥५॥
अभंग २४ वा
दुर्बळाची कन्या समर्थानें केली । अवदसा निमाली दरिद्र्याची ॥१॥
हरिकृपा होता भक्ता निघती दोंदे । नाचती स्वानंदे हरिरंगी ।१२॥
देव भक्त दोन्ही एकरुप झाले । मुळीचे संचलें जैसे तैसें ॥३॥
पाजळली ज्योती कापुराची वाती । ओवाळीतां आरती भेद नुरे ॥४॥
एका जनार्दनीं कल्पचि मुराला । तोचि हरी झाला ब्रह्मरुप ॥५॥
अभंग २५ वा
मुद्रा ती पांचवी लाऊनियां लक्ष । तो आत्मा प्रत्यक्ष हरी दिसे ॥१॥
कानीं जे पेरिलें डोळां ते उगवलें । व्या‍पक भरिलें तोचि हरी ॥२॥
कर्म उपासना ज्ञान मार्गी झालें । परिपाठी आले सर्व मार्ग ॥३॥
नित्य प्रेमभावे हरिपाठ गाय । हरिकृपा होय तयावरी ॥४॥
झाला हरिपाठ बोलणे येथुनि । एका जनार्दनी हरी बोला ॥५॥
संत एकनाथ महाराज यांच्या विषयी अधिक जाणून घेण्याकरिता खालील वेब साईट ला नक्कीच भेट द्या :- www.santeknath.org
वारकरी संप्रदाय युवा मंच ,महाराष्ट्र राज्य .