|| ज्ञानेशो भगवान विष्णू ||
काही दिवसांपूर्वी माझ्या हाती अत्यंत जुनी अशी आदरणीय पू.ल. देशपांडे यांनी आदरणीय भीमसेनजींची एक मुलखत असलेली ध्वनीफीत माझ्या हाती आली ..त्यातलाच थोडा भाग आपल्या पुढे मांडण्याचा छोटा प्रयत्न ..!
त्यात आदरणीय पुलजीनि सांगितलेले गोष्ट आपल्या पुढे मांडतोय क्षमा करा काही चूक भूल झाली तर ..
वंदनीय रामकृष्णबुवा वझे तथा वझेबुवा (२८ नोव्हेंबर, इ.स. १८७४ - ५ मे, इ.स. १९४५) हे ग्वाल्हेर घराण्याचे ख्यातकीर्त गायक आणि मराठी संगीत नाटकांचे संगीतकार होते. वझेबुवांची धृपद, खयाल, ठुमरी आदि गायनप्रकारांवर हुकमत होते असे व्यक्ती तथा आपले सर्वांचे लाडके आदरणीय वंदनीय या दोन्ही कलावंत हे अविस्मरणीय असे आणि पूजनीय वंदनीय असे आहेत ..भीमसेनजिना गायनाचे संस्कार त्यांच्या आई कडून प्राप्त झाले . भीमसेन जी साधरणता : १० ते १२ वर्षाचे असताना त्यांना गायन विषयी फार जिज्ञासा होती मी फार जबाबदारीने शब्द वापरतोय जिज्ञासा ...छंद वेगळा आणि जिज्ञासा वेगळी छंद कालांतराणे बदलू शकतो मात्र जिज्ञासा हि त्याच्या मुलाशी जावूनच संपते ..ती जिज्ञासा आदरणीय पंडित जिंकडे होती ....त्यांना शालेय शिक्षणात इतका रस नवता मात्र संगीत म्हणजे जीव त्यांचा .. ते जेव्हा घरून संगीत शिक्षणा करिता निघाले त्यांच्याकडे अत्यंत कमी पैसे त्याकाळात साधरणत पुणे लाच घरून येईपर्यंत त्यांचे पैसे संपले होते मात्र परिस्थिती ला न जुमानता त्यांनी एक कल्पना केली हि गोष्ट आदरणीय रामकृष्णबुवा वझे आणि भीमसेन जी यांच्या संदर्भात सामाईक आहे ती अशी कि सुरवातीच्या काळात अत्यंत बिकट परिस्थती होती ते आसतील तितक्या पैशांची तिकीट काढत बस अथवा रेल्वेची ..आणि तिकीट संपल कि वझे बुवा स्टेशन वर कापड पसरून बसायचे आणि गायन करयचे आणि सर्वाना वाट्याच कि अरे रे भिकारी मुलगा असून हि चांगल गातोय कि ,काही रसिक लोक पैसे द्यायचे पुरेशी तिकटी पुरते पैसे जमा झाले कि लगेच पुढे वाटचाल अस त्यांना प्रवास केला .., आदरणीय भीमसेनजिनी तर हे हि सांगितल कि कित्येकदा तुरुंगात हि गेलो तिकीट नसल्यामुळे , तिथे हि साहेबाना थोड काही गान ऐकवल कि सूट भेटायची कि पुन्हा पुढच्या गावी अस दरमजल करत ते त्याकाळी ग्वाह्लेर ला पोहचले ..सांगायचं तात्पर्य इतकच कलाकार मोठे दिसतात पण त्यांनी त्याकरिता घेतलेली मेहनत त्यांची कलेवर असलेली श्रद्धा हि आत्यंतिक महत्वाची ...असे कितीतरी कलाकार आपल्या महराष्ट्रातील खेड्यापाड्यात शहरात असतील मात्र परिस्थितीमुळे त्यांना कलेची आवड असूनही शिक्षण घेता येत नाही ..अशा सर्वच क्षेत्रातील कालकार वर्गाकरिता महराष्ट्र सरकार द्वारे आपल्या महाराष्ट्र राज्यात एक मोठ अस कलेच दालन ज्यालाच आपण सारे गुरुकुल असे म्हणतो ते आदरणीय सरकारने लवकरात लवकर बनवाव सध्या त्याच प्रस्ताव बनवण्याचं कार्य दिग्ज्ज पंडित सामजिक संस्था इतर सर्वांच्या सहकार्याने चालू आहे आपला सर्वांचा पाठिंबा आम्हास मिळावा हि अपना सर्वांस नम्र विनंती ..लाखो प्रतिभावंत कलाकार यामुळे प्रकाश झोतात येतील तुमच या विषयीच काय मत आहे नक्कीच कळवा लवकर आम्हास
तुमचा कृपाभिलाषी ,
अक्षय भोसले
८४५१८२२७७२
काही दिवसांपूर्वी माझ्या हाती अत्यंत जुनी अशी आदरणीय पू.ल. देशपांडे यांनी आदरणीय भीमसेनजींची एक मुलखत असलेली ध्वनीफीत माझ्या हाती आली ..त्यातलाच थोडा भाग आपल्या पुढे मांडण्याचा छोटा प्रयत्न ..!
त्यात आदरणीय पुलजीनि सांगितलेले गोष्ट आपल्या पुढे मांडतोय क्षमा करा काही चूक भूल झाली तर ..
वंदनीय रामकृष्णबुवा वझे तथा वझेबुवा (२८ नोव्हेंबर, इ.स. १८७४ - ५ मे, इ.स. १९४५) हे ग्वाल्हेर घराण्याचे ख्यातकीर्त गायक आणि मराठी संगीत नाटकांचे संगीतकार होते. वझेबुवांची धृपद, खयाल, ठुमरी आदि गायनप्रकारांवर हुकमत होते असे व्यक्ती तथा आपले सर्वांचे लाडके आदरणीय वंदनीय या दोन्ही कलावंत हे अविस्मरणीय असे आणि पूजनीय वंदनीय असे आहेत ..भीमसेनजिना गायनाचे संस्कार त्यांच्या आई कडून प्राप्त झाले . भीमसेन जी साधरणता : १० ते १२ वर्षाचे असताना त्यांना गायन विषयी फार जिज्ञासा होती मी फार जबाबदारीने शब्द वापरतोय जिज्ञासा ...छंद वेगळा आणि जिज्ञासा वेगळी छंद कालांतराणे बदलू शकतो मात्र जिज्ञासा हि त्याच्या मुलाशी जावूनच संपते ..ती जिज्ञासा आदरणीय पंडित जिंकडे होती ....त्यांना शालेय शिक्षणात इतका रस नवता मात्र संगीत म्हणजे जीव त्यांचा .. ते जेव्हा घरून संगीत शिक्षणा करिता निघाले त्यांच्याकडे अत्यंत कमी पैसे त्याकाळात साधरणत पुणे लाच घरून येईपर्यंत त्यांचे पैसे संपले होते मात्र परिस्थिती ला न जुमानता त्यांनी एक कल्पना केली हि गोष्ट आदरणीय रामकृष्णबुवा वझे आणि भीमसेन जी यांच्या संदर्भात सामाईक आहे ती अशी कि सुरवातीच्या काळात अत्यंत बिकट परिस्थती होती ते आसतील तितक्या पैशांची तिकीट काढत बस अथवा रेल्वेची ..आणि तिकीट संपल कि वझे बुवा स्टेशन वर कापड पसरून बसायचे आणि गायन करयचे आणि सर्वाना वाट्याच कि अरे रे भिकारी मुलगा असून हि चांगल गातोय कि ,काही रसिक लोक पैसे द्यायचे पुरेशी तिकटी पुरते पैसे जमा झाले कि लगेच पुढे वाटचाल अस त्यांना प्रवास केला .., आदरणीय भीमसेनजिनी तर हे हि सांगितल कि कित्येकदा तुरुंगात हि गेलो तिकीट नसल्यामुळे , तिथे हि साहेबाना थोड काही गान ऐकवल कि सूट भेटायची कि पुन्हा पुढच्या गावी अस दरमजल करत ते त्याकाळी ग्वाह्लेर ला पोहचले ..सांगायचं तात्पर्य इतकच कलाकार मोठे दिसतात पण त्यांनी त्याकरिता घेतलेली मेहनत त्यांची कलेवर असलेली श्रद्धा हि आत्यंतिक महत्वाची ...असे कितीतरी कलाकार आपल्या महराष्ट्रातील खेड्यापाड्यात शहरात असतील मात्र परिस्थितीमुळे त्यांना कलेची आवड असूनही शिक्षण घेता येत नाही ..अशा सर्वच क्षेत्रातील कालकार वर्गाकरिता महराष्ट्र सरकार द्वारे आपल्या महाराष्ट्र राज्यात एक मोठ अस कलेच दालन ज्यालाच आपण सारे गुरुकुल असे म्हणतो ते आदरणीय सरकारने लवकरात लवकर बनवाव सध्या त्याच प्रस्ताव बनवण्याचं कार्य दिग्ज्ज पंडित सामजिक संस्था इतर सर्वांच्या सहकार्याने चालू आहे आपला सर्वांचा पाठिंबा आम्हास मिळावा हि अपना सर्वांस नम्र विनंती ..लाखो प्रतिभावंत कलाकार यामुळे प्रकाश झोतात येतील तुमच या विषयीच काय मत आहे नक्कीच कळवा लवकर आम्हास
तुमचा कृपाभिलाषी ,
अक्षय भोसले
८४५१८२२७७२